Recenzja 1. Z grubej rury – Diablo 2 , czyli w co każdy kozak zagrać powinien.

Informacje ogólne: kontynuacja gry typu cRPG - hack and slash - Diablo, wyprodukowana i wydana przez Blizzard Entertainment w 2000r, dodatek czyli Pan Zniszczenia w 2001 roku. Polskim dystrybutorem jest CD Projekt.

O co chodzi?

 
Otóż Diablo 2 (wraz z dodatkiem Pan Zniszczenia) jest legendą, która wyznaczyła trend w grach typu pierwszego na mojej liście czyli Action RPG. Mamy do wyboru siedem klas postaci: Amazonkę, Paladyna, Barbarzyńcę, Czarodziejkę, Nekromantę, Zabójczynię i Druida. Każda z klas charakteryzuje się odrębnymi umiejętnościami, za pomocą których nasza postać (przepraszam za kolokwializm) kopie dupska hordom stworów przeróżnej maści.

A. Grywalność. 

Jest to definitywnie mocna strona tej gry, ale dlaczego ? Otóż gra jest pełna akcji, nie mamy chwili na stanie w miejscu, a dzięki nieskomplikowanej fabule nie ma nad czym się długo zastanawiać. Jedyne co spędza nam sen z powiek w trakcie rozgrywki to: tworzenie tzw buildów (czyli schematów rozwoju umiejętności naszej postaci) -na co przeznaczyć zdobywane z poziomem punkty aby nasza postać siała postrach, a także ekwipunek zależny od wybranych wcześniej umiejętności i atrybutów, dobrany tak aby spełniać nasze oczekiwania. To właśnie te elementy wymagają od gracza głębszych przemyśleń i analizy (oczywiście zawsze można poszukać w Internecie przepis na gotową postać, ale gdzie tu satysfakcja ?). Należy dodać, że mapy w Diablo 2 są generowane w sposób losowy, co powoduje, że ponowna eksploracja mapy nie zniechęca. Dodatkowo gdy gra solo nam się znudzi, Diablo 2 jest wyposażony w tzw. Battlenet, czyli serwer za pomocą którego możemy grać z ludźmi z Europy, USA, czy Azji, niemniej jednak nie czyni to z Diablo MMORPGa. Wiadomym jest, że graczom, dla których fabuła jest istotna, gra przyniesie radość tylko za pierwszym podejściem, ale jako, że jest to Action RPG, jest on przeze mnie oceniany w tej tylko kategorii.

Moja ocena: 10/ 10

B. Fabuła. 

Jak już wspomniałem nie jest to mocna strona Diablo, co nie oznacza jednak, że jej nie ma. Fabuła w grze Diablo 2 jest prostolinijna nie posiada wątków pobocznych i nie mamy możliwości ingerowania w jej przebieg. Czy mimo to jest ciekawa ? To powinien ocenić każdy sam (nie będę psuć zabawy tym którzy na Diablo się skuszą), na mnie jednak zrobiła wrażenie (oczywiście za pierwszym podejściem). Istotny fakt jaki zapomniałem ująć wcześniej (zwrócił mi na to uwagę jeden z czytelników) to filmy, świetnie wykonane, przedstawiające ważne momenty fabuły.

Moja Ocena: 7/10.

C. Klimat. 

Jak najbardziej. Jest to element nieodłączny gier Diablo, ukazanie świata , który jest pod panowaniem sił piekielnych, a także samego piekła (chyba pierwsza gra w jakiej można zwiedzać piekielne czeluści). Gra zawiera wiele pomniejszych elementów, które mogą nas zaskoczyć, a na które mogliśmy nie zwrócić uwagi za pierwszym podejściem np. jakiś interesujący element otoczenia. Do tego wszystkiego dobrze oddane odgłosy otoczenia, no i oczywiście muzyka, rzec by można -epicka, buduje odpowiednio mroczny klimat – bez niej nie byłoby Diablo. Niestety jednak pozostaje to gra Hack’n’ Slash więc klimat to tylko dobry dodatek.

Moja ocena: 8/10.

D. Grafika. 

No cóż jako, że gra jest dość stara (10 lat) grafika nie zachwyca, oczywiście jak na tamte czasy była niezła, niemniej jednak dziś ludzi nie przyciągnie. Gra jest typową grą 2D z możliwością włączenia trybu perspektywy, maksymalna rozdzielczość (to boli najbardziej) to 800 x 600, oczywiście są mody, które mogą ją zmienić, ale sam Blizzard się od tego odcina i grozi banowaniem kont na battlenecie za używanie takowych . Co tu dużo dodać, grafika jest przejrzysta i ładnie odwzorowuje to co autorzy chcieli przedstawić, dopracowane postacie, których wygląd jest w pewnym stopniu zależny od posiadanego ekwipunku, różnorodność stworów do tępienia w zależności od aktu/obszaru, który akurat ‘’oczyszczamy’’ ;). Wymagania sprzętowe są tak niewielkie, że raczej nie ma sensu ich tutaj wymieniać, ponieważ każdy komputer z jakim mamy dziś styczność bez problemu z Diablo sobie poradzi.

Moja ocena: 6/ 10.

E. Mechanika gry.

  To jest coś czym Diablo może się pochwalić, mało tego, Diablo był wzorem dla gier typu Action RPG i MMORPG. Mamy tu: atrybuty (siła, zręczność, inteligencja itp.), umiejętności (3 drzewka rozwoju dla każdej postaci) i oczywiście odpowiednią ilość punktów (w zależności od poziomu doświadczenia) jakie możemy przeznaczyć na rozwój wyżej wymienionych. Mechanika jest prosta i przejrzysta, a rozwój postaci sprawia graczom przyjemność. Czy złe rozdysponowanie punktami może mieć negatywne konsekwencje w dalszej rozgrywce ? Na normalnym poziomie trudności nie jest to aż takie istotne (no chyba, że ktoś rozrzucał punkty jak w rosyjskiej ruletce), ale w późniejszych etapach gry niestety sprawia, że nie pogramy sobie długo, należy wspomnieć, że w Diablo nie ma możliwości ponownego rozdysponowania punktów, więc powinno się przemyśleć każdą decyzje 2 razy. Oczywiście dzisiejsze gry wzorujące się na Diablo mają już swoje unikatowe i niekiedy o wiele bardziej rozbudowane systemy tworzenia i rozwoju postaci.

Moja ocena: 9/10

Ocena końcowa: 8/10

Podsumowanie: 

Diablo 2 to pozycja kultowa dla wszystkich fanów Hack and Slash’y i nawet jeżeli dziś nie przyciąga uwagi ze względu chociażby na grafikę, należy pamiętać, że to prekursor gatunku i zasługuje na uwagę każdego miłośnika tego typu gier.

No i oczywiście wszyscy z niecierpliwością czekamy na Diablo 3, mam wielką nadzieję, że kiedyś doczekam się i ja i będę mógł umieścić tu jego recenzję. Poniżej umieszczam filmik dla tych, którzy z tytułem nie mieli jeszcze styczności (proszę zwrócić uwagę na klimatyczną, wspomnianą przeze mnie wcześniej muzykę przewijającą się w tle).Pozdrawiam.

Wstęp - RPG z czym to się je ?

Co oznacza skrót RPG ?
Oto co ma nam do powiedzenia Wikipedia:

RPG (z ang. role-playing game, nieraz zwana grą wyobraźni, potocznie erpegiem lub rolplejem) - gra, w której gracze (od jednego do kilku) wcielają się w role fikcyjnych postaci. Cała rozgrywka toczy się w fikcyjnym świecie, istniejącym tylko w wyobraźni grających. Jej celem na ogół jest rozegranie gry według zaplanowanego scenariusza i osiągnięcie umownie określonych lub indywidualnych celów, przy zachowaniu wybranego zestawu reguł, zwanego mechaniką gry.

Oczywiście to nie kłamstwo ale tyczy się to bardziej RPGów tzw. papierowych – gdzie mamy graczy (żywych ludzi) i GMa lub jak kto woli MG – Game Mastera /Mistrza Gry, który opisuje graczom świat, wyznacza reguły itp., a akcja rozgrywa się zazwyczaj u któregoś z wyżej wymienionych, w domu :). Ja jednak mam zamiar pisać o RPGach na PCty (lub konsole) czyli cRPG, gdzie role-playing czyli odgrywanie postaci jest o wiele bardziej okrojone (z racji tego, że GMem jest program komputerowy, który jak wiadomo jest zamkniętym ciągiem znaków – kodem) dlatego też jest to mniej istotne (chociaż i tu mamy kilka wyjątków).

Podział na podgatunki (by me):

1. Hack’n’ slash lub inaczej Action RPG – gry cRPG w których największy nacisk położony jest na akcję (*rąbanie i cięcie), co za tym idzie rozwój postaci w taki sposób aby stała się ona istnym ‘’eksterminatorem’’ wszelkiego wrogiego stworzenia. Oczywiście fabuła w tych grach istnieje, aczkolwiek w większości przypadków jest ona jednoliniowa i prosta, tak aby gracz nie zawracał sobie nią zbytnio głowy, dlatego też podgatunek ten uważany jest za tzw. ‘’bezmyślną młóckę” (nic jednak bardziej mylnego jak postaram się to udowodnić) :P. Przykłady: seria Diablo, Sacred, Titan Quest, Loki, Dungeon Siege itp.

2. Fabularne RPG – odwrotnie do poprzednika w tych pozycjach nacisk stawia się na fabułę jak i taktyczny zmysł gracza na polu bitwy, gdyż nierzadko mamy do czynienia nie z jednym bohaterem ale z ich grupą, w której każda postać ma swoje wady i zalety. Na rozwój wydarzeń w grze wpływa bezpośrednio każda decyzja gracza podjęta w czasie rozgrywki, dzięki czemu grę można przejść na kilka a nawet kilkanaście różnych sposobów. Dodatkowo należy wspomnieć, że jest to gatunek najbardziej lubiany przez graczy i to nie tylko miłośników gier RPG. Przykłady : serie Baldur’s Gate, Icewind Dale, Fallout 1 i 2, Neverwinter Nights, Mass Effect, Dragon Age, Arcanum, seria KotOR.

3. First Person RPG (FPRPG) – gra w pierwszej osobie widziana oczyma gracza i bez posiadania drużyny (a jeżeli nawet, nie jest ona tak istotna, jak w gatunku przedstawionym powyżej). Największy nacisk w tym typie jest położony właśnie na role-playing czyli odgrywanie postaci i tu praktycznie każdy nasz pomysł na postać może zostać zrealizowany. Otoczenie /świat w którym przyjdzie nam grać tętni życiem, czujemy jakbyśmy byli jego częścią, nie jesteśmy ograniczenie praktycznie przez nic, możemy grać wątek główny lub poboczny (albo pałętać się po świecie bez większego celu:P). Przykłady: serie The Elder’s Scrolls i Gothic, Fallout 3.

4. MMORPG (Massively multiplayer online game) – gra za pośrednictwem łącza internetowego z graczami z całego świata bądź kontynentu (zależnie od przeznaczenia serwera) . Jeżeli chodzi o fabułę to praktycznie nie istnieje (wyjątek: kampania Guild Wars), nacisk postawiony jest na rozwój swojego bohatera identycznie jak w grach typu Hack’n’ slash. Jest to zdecydowanie typ gry dla ludzi o mocnych nerwach, ponieważ gramy z różnymi często niezrównoważonymi ludźmi (:P), którzy mogą nas szybko do gry zniechęcić… Dodatkowo należy wspomnieć, że jest to chyba podgatunek który przyciąga (dosłownie) największą liczbę graczy i często można go nazwać uzależniającym. Gra zazwyczaj wymaga od graczy okresowych płatności, no chyba że gramy na serwerach prywatnych :P, ale o tym przy okazji omawiania tytułów. Przykłady: World of Warcraft, Guild Wars, Silkroad i inne koreańskie tytuły, Tibia – niestety, itp.

To by było na tyle, jeżeli chodzi o podział, dokładny opis podgatunku znajdzie się przy okazji omawiania danego tytułu.


Ocena utworu (by me):

Pozycje, które będę opisywał, będą posiadały ocenę, jak już wspomniałem na początku ocena ta jest subiektywna. Gra będzie oceniana w skali 1 – 10, oczywiście im więcej tym lepiej. Co będę oceniał ? :

A. Grywalność ( czyli jak bardzo gra wciąga gracza czy to poprzez ciekawą fabułę, rozgrywkę czy możliwość powtarzania danej gry wiele razy, za każdym razem z równą przyjemnością);

B. Fabuła (wielowątkowość; czy gra trzyma w napięciu, czy też raczej usypia; kiczowatość i oryginalność);

C. Klimat (przedstawienie świata, jego oryginalność, szczegółowość otoczenia i inne odczucia, na jeden z elementów klimatu składają się dźwięk i muzyka)

D. Grafika (brana będzie oczywiście pod uwagę data produkcji, podgatunek i konkurencja; jakość grafiki w porównaniu do wymagań sprzętowych);

E. Mechanika gry (prostota czy skomplikowanie; zachęca do myślenia; czy gra sprawia nam trudności mimo wysiłku jaki włożyliśmy w rozwój postaci ?; satysfakcja z gry dzięki przemyślanej strategii i rozwiązaniom jakie zastosowaliśmy)

I to by było na tyle, jeżeli chodzi o wstęp, następny artykuł będzie już bezpośrednio związany z wybranym przeze mnie tytułem i będzie to zarazem pierwsza moja recenzja.